Programma 2024

Vaatwand verkalkingen gevolg of oorzaak & behandeling

Ongeveer 15 jaar geleden raakte ik geïnteresseerd in slagaderverkalking onder zachte stimulans van Willem Mali. Slagaderverkalking komt frequent voor, iedereen boven de 70 heeft ze. Op radiologische beelden zijn er verschillende patronen te zien voor verkalkingen van de tunica intima en tunica media. Ook zie je soms kalkregressie bijvoorbeeld op mammogrammen. Destijds dacht ik, dit kan niet goed zijn voor de mens, dus snel op zoek naar medicijnen om vaatkalk weg te halen. Hoe naïef.

Mijn huidige hypothese is dat vaatkalk een natuurlijk mechanisme om schade te herstellen en infecties onder controle te houden. Dit herstelproces heeft waarschijnlijk een normale verdeling in de bevolking (zie Fig. 1). Hier zit echter een adder onder het gras. Stel dat je aan de onderkant van de curve zit en een ‘bone-loser’ bent, dan kun je plaques en elastine schade niet goed repareren. De gevolgen zijn dan infarcten en aneurysma vorming. Zou je dan het lichaam dan moeten helpen met een verkalker? Stel dat je aan de bovenkant van de curve zit of heel veel schade maakt? Dan verstijven je vaten en krijg je dementie, hartfalen, nierfalen en amputaties. Zou je in die groep verkalken moeten remmen. Academisch geneuzel? Ik denk van niet.

Dan de interventieradiologie. Laten we ons concentreren op het hoofd. Theorie: Hoe meer je carotis bifurcatie plaques verkalken hoe lager de kans op stroke. Epidemiologie: Meer kalk in je carotisplaque op CT is inderdaad minder stroke. Dan de carotis sifon. Annelotte Vos liet zien dat dit kalk meestal tunica media kalk is. Onderzoekers van de MrClean studie toonden aan dat intravasculaire behandeling van het herseninfarct beter werkt als je media type verkalking hebt in je sifon. Mediakalk is geassocieerd met slechte collateralen. Sifonverkalkingen geven een hogere pulsatiliteit van de kleine intracraniële vaten, meer witte stof afwijkingen en meer kans om dementie te ontwikkelen. Op dit moment zijn er volgens mij nog geen directe consequenties voor de dagelijkse praktijk. Ik ga rustig door met ontkalkstudies in patiënten met excessieve verkalking zoals PXE en de ziekte van Fahr.

In conclusie. Vaatkalk is waarschijnlijk een g normaal herstelmechanisme op vaatwandschade. Misschien dat we in de toekomst het herstelmechanisme een beetje gaan helpen of remmen in mensen aan de uiteinden van de herstelcurve. Ook kan vaatkalk een rol gaan spelen in behandelbeslissingen rondom vasculaire interventies.

Percutane EVAR, resultaten van de Puccini (PEVAR) Trial

EVAR procedures worden met steeds grotere regelmaat percutaan (PEVAR) uitgevoerd, middels deze studie hebben wij de effectiviteit van deze behandeling onderzocht. De Puccini (PEVAR) trial is een multicenter investigator-iniated registry studie waarin wij hebben gekeken naar de effecitviteit van de percutane electieve evar met gebruik van de Perclosure ProGlide™ closure devices van Abbott en de Incraft™ Stent-Grafts van Cordis Medical.

Na een eerste screening en afnemen van het informed consent zijn in totaal 93 patiënten geïncludeerd in 6 centra in Nederland en België, waarbij 81 mannen en 12 vrouwen, tussen de 58 en 94 jaar. De aneurysmata dienden ≥50mm te zijn bij vrouwen, ≥55mm bij mannen, of een groei laten zien van ≥5mm in 6 maanden.

Bij het begin van elke procedure zijn er bij elke patiënt in beide liezen in principe 2 ProGlides geplaatst, met een success rate van 96% in de rechter lies en 89% in de linkerlies.

Na plaatsen van de ProGlides zijn de Incraft Stent-Grafts volgens IFU geplaatst, in 89% van de gevallen ging het main device via de rechterlies. Het main device heeft een inbreng diameter van 14Fr, de poten van 12Fr. Dit was in alle gevallen succesvol.

Het sluiten van de liezen gebeurde middel de reeds geplaatste ProGlides, dit was in 89% van de gevallen succesvol in de rechter lies, 87% in de linker lies. Intra procedurele complicaties bestonden vooral uit breken van de hechtingen van de ProGlides, tijdens het inbrengen, dan wel tijdens het sluiten van de lies.

De ingrepen duurden van eerste incisie tot het maken van de laatste angio gemiddeld 82 minuten. Gemiddeld was het bloedverlies 148 ml. Geen enkele patiënt heeft een bloedtransfusie nodig gehad. Ook zijn er in de eerste 30 dagen geen overlijdens gemeld.

Conclusie: PEVAR met behulp van de Perclosure ProGlide™ closure devices en de Incraft™ Stent-Grafts is een veilige procedure.

Thijs Engelen¹, Romee Hoogervorst¹, Jan Wever², Lukas van Dijk¹, Randolph van Eps², Camiel Klink¹, Hugo Veger², Wouter stomp¹, Hans van Overhagen¹

1. Interventieradiologie, Hagaziekenhuis Den Haag
2. Vaatchirurgie, Hagaziekenhuis Den Haag

Associate Professor Edward Choke is Senior Consultant Vascular en Endovascular Surgeon in het Sengkang General Hospital in Singapore. Hij zal u in 10 minuten meenemen in de wereld van de Magic Touch Sirolimus Coated Balloon (SCB) toegespitst op patiënten met Chronic Limb Threatening Ischaemia (CLTI). Hierbij worden de huidige behandelopties besproken waarna dieper ingegaan wordt op het medicijn Sirolimus en de unieke eigenschappen van de Magic Touch SCB. Vervolgens neemt Professor Choke u mee in de huidige klinische data waarbij de HOPE registry centraal staat. De presentatie wordt afgesloten met een aantal praktijkvoorbeelden en een korte toekomstverwachting op het gebied van SCB’s.